Font Size

SCREEN

Profile

Menu Style

Cpanel

RZEPAK OZIMY. DESYKACJA ŁANU PRZED ZBIOREM.

Adam Saracen

Problemem w uprawie rzepaku jest nierównomierne jego dojrzewanie. Jak sobie z tym radzić?

Konsekwencją nierównomiernego dojrzewania rzepaku może być pękanie łuszczyn jeszcze przed zbiorem. Straty plonu spowodowane osypywaniem nasion wynoszą niekiedy nawet 30%. Żniwa wieńczą wielomiesięczny cykl uprawy, a zbiór w optymalnych warunkach pogodowych pozwala na uzyskanie dobrego surowca, za który można uzyskać opłacalną cenę.

Na nierównomierne dojrzewanie rzepaku mają wpływ następujące czynniki:

► zmienność glebowa pola (mozaika glebowa) i często z tym związane nieuregulowane stosunki wodno-powietrzne gleby;
► opady atmosferyczne występujące pod koniec wegetacji po okresie suszy lub, jak obserwowano w ubiegłym roku na plantacjach po częściowym przemarznięciu korzenia palowego, „odnawianie” się roślin rzepaku;
► wysokie i nierównomierne nawożenie, szczególnie azotem;
► porażeniem łodyg przez choroby grzybowe (zgniliznę twardzikową, suchą zgniliznę kapustnych, wertyciliozę) i szkodniki (chowacza czterozębnego);
► chwasty występujące w łanie rzepaku (perz, przytulia, chaber
bławatek), które poprzez konkurencję z roślinami rzepaku o światło, wodę i składniki odżywcze bezpośrednio wpływają na plon, często utrudniają zbiór i przekładają się na jakość technologiczną nasion poprzez wtórne ich zawilgocenie.

Jeżeli wystąpi choćby jeden z tych czynników lub zespół czynników, wówczas zabieg desykacji łanu będzie uzasadniony, ponieważ tylko w nielicznych przypadkach cały łan dojrzewa w jednakowym czasie. Z reguły dojrzewanie rzepaku ozimego jest bardzo nierównomierne i zróżnicowane.
Często zdarza się, że rośliny wylegną. Dodatkowo, łan jest często poprzerastany bocznymi pędami, które skierowały się pionowo do światła i splątały wzajemnie rośliny. Ponadto, dosyć często na przerzedzonych plantacjach wtórnie wzeszły chwasty i łany są zachwaszczone tobołkami polnymi, makami czy chwastami z grupy rumianowatych. W takiej sytuacji także powinniśmy przygotować się do zabiegów desykacji roślin.

Wyznaczenie optymalnego terminu zabiegu desykacji może być trudne dla plantatorów, bowiem jego zbyt wczesne przeprowadzenie może być powodem zwiększenia ilości niedojrzałych nasion i pogorszenia ich parametrów jakościowych.
W zależności od szybkości działania desykanta, jego dawkę należy zastosować według zaleceń na opakowaniu. Desykacja plantacji rzepaku:
kiedy ponad 70% łuszczyn ma kolor żółtoseledynowy. Ponieważ rzepak dojrzewa nierównomiernie, dlatego dla dokładnego określenia terminu należy pobrać próbki łuszczyn z różnych części plantacji i ocenić stan dojrzałości na poszczególnych roślinach. Najbardziej będą dojrzałe u dołu, a najmniej dojrzałe w górnych częściach łodyg. Górne części łodyg mogą zawierać1/3 łuszczyn z dojrzewającymi nasionami koloru od czerwonego do ciemnobrązowego i czarnego z pojedynczymi bladozielonymi nasionami.
W środkowej części łodygi w 1/3 łuszczyn, aż 90% nasion powinno być koloru czerwonego do ciemnobrązowego i czarnego, a pozostałe 10% może być mniej dojrzałe, chociaż dość twarde i zachowujące elastyczność przy ugniataniu między palcami. W przypadku ostatniej, dolnej części łodygi, w 1/3 łuszczyn wszystkie nasiona powinny być koloru ciemnobrunatnego i czarnego. Jeżeli mamy plantację zachwaszczoną, dodatkowo usuniemy uciążliwe chwasty i w roślinach następczych. W czasie dojrzewania rzepaku, oprócz zabiegu desykacji, można zastosować preparaty sklejające najwcześniej dojrzewające łuszczyny.

Zjawisko pękania łuszczyn spowodowane jest wchłanianiem wilgoci z rosy oraz deszczu i przy udziale wiatru. Minusem desykacji są straty spowodowane przejazdem ciągnika. Najpopularniejszymi preparatami stosowanymi do desykacji są herbicydy oparte o glifosat. Zabieg najlepiej wykonać w fazie dojrzałości woskowej – z reguły na 10-14 dni przed planowanym zbiorem.

ZAKsan 335 200x350

internetowe krajobraz saletrosan 200x350

internetowe krajobraz RSM 200x350

internetowe krajobraz polifoska 200x350