NAWOŻENIE MALIN
- Odsłony: 6938
Ewa Grzesik
Nawożenie malin
Polska obok Serbii i Chile jest potentatem w produkcji i sprzedaży malin. Po wprowadzeniu do uprawy odmian powtarzających owocowanie, takich jak Polana, Polka, znacznie wzrosła pozycja naszego kraju jako producenta i eksportera malin.
Przed założeniem plantacji malin konieczne jest przeprowadzenie analizy chemicznej gleby. Na jej podstawie stosuje się w razie potrzeby wapnowanie, dobierając w zależności od kategorii agronomicznej gleby odpowiedni rodzaj nawozu wapniowego. Maliny wymagają gleb żyznych, próchnicznych, lekko kwaśnych, których odczyn (pH) zawiera się w przedziale 5,5-6,5. Na podstawie wyników analizy gleby uzupełnia się także poziom podstawowych składników pokarmowych, a więc fosforu, potasu, magnezu, zwłaszcza tych zawartych w glebie w minimum.
Nawóz organiczny szczególnie polecany przed założeniem plantacji malin to obornik lub kompost. Zasilenie gleby nawozami organicznymi pozwala na zachowanie odpowiednich proporcji składników pokarmowych, wzbogaca glebę w próchnicę oraz poprawia jej pojemność wodną. Z zaopatrzeniem w obornik są jednak kłopoty z powodu braku produkcji zwierzęcej. Dobrym rozwiązaniem jest również stosowanie nawozów zielonych z roślin motylkowatych (w obecnym nazewnictwie bobowatych), które poprawiają strukturę gleby i wzbogacają ją jednocześnie w azot czerpany z atmosfery. Z aktualnie polecanych nawozów poprawiających żyzność gleb należałoby zastosować Rosahumus zawierający kwasy humusowe oraz preparaty wpływający na poprawę życia biologicznego gleb, a tym samym lepszą dostępność i pobieranie przez rośliny fosforu i żelaza z gleby.
Przed założeniem plantacji bez poddawania gleby analizie ważne jest zastosowanie nawozów fosforowych i potasowych w ilościach: 100 kg/ha
P2O5 najlepiej w postaci superfosfatu potrójnego granulowanego oraz 120 kg/ha K2O w postaci siarczanu potasowego.
Nawożenie malin azotem należy rozpocząć wczesną wiosną i dotyczy to plantacji posadzonych jesienią, natomiast plantacje posadzone wiosną zaczynamy nawozić azotem po przyjęciu się roślin. Nawozy azotowe wysiewamy w rzędy, w pierwszym roku wegetacji zalecana szerokość pasa rozsiewu wynosi 1 m, a dawka azotu 30-40 kg/ha.
W drugim roku dawkę azotu należy zwiększyć do 50-75 kg/ha, a pasy rozsiewu poszerzyć do szerokości 1,5 m. Nawozy azotowe zaleca się dzielić na 2 dawki. Pierwszą dawkę zastosować przed ruszeniem wegetacji, drugą zaś pod koniec kwitnienia.
Jeśli nawozy potasowe zastosowano przed założeniem plantacji, to nawożenie potasem należy wykonać po 2, 3 latach w dawkach 50-80 kg/ha K2O na glebach zasobnych i 80-120 kg/ha na glebach słabszych, mniej zasobnych w potas.
Od 3. roku użytkowania plantacji malin nawożenie azotowe należy stosować na całej powierzchni plantacji, stosując go w ilości 80-100 kg/ha także w 2 dawkach. Należy również zwrócić uwagę na nawożenie magnezem; w razie wystąpienia objawów braku magnezu objawiającego się odbarwieniem tkanki między nerwami na starszych liściach zaleca się zastosować dolistne nawożenie 2% roztworem siedmiowodnego siarczanu magnezu. Objawy braku magnezu mogą być widoczne na roślinach w przypadku długo trwającej suszy. Przy braku magnezu w glebie i jednocześnie niskim odczynie (pH) zaleca się stosowanie wapna węglanowo-magnezowego tzw. dolomitu, będącego najtańszym źródłem magnezu. Spośród mikroelementów duże znaczenie dla obfitego plonowania malin ma bor. Ponieważ bor w większości naszych gleb jest składnikiem deficytowym zaleca się stosowanie go przed rozpoczęciem wegetacji w postaci saletrzaku z dodatkiem boru.
