Font Size

SCREEN

Profile

Menu Style

Cpanel

RENOWACJA UŻYTKÓW ZIELONYCH METODĄ PODSIEWU

roslinka renowacjaartNiewłaściwe użytkowanie, niesprzyjające warunki siedliskowe lub atmosferyczne powodują, że wiele użytków zielonych ulega degradacji. Przepadają wartościowe gatunki traw i roślin motylkowatych, przy jednoczesnym powiększaniu się powierzchni niepokrytych roślinnością, na które „wchodzą” chwasty, silnie konkurujące ze szlachetnymi gatunkami traw.


Przerzedzona ruń i mniejszy w niej udział roślin wartościowych prowadzi do zmniejszenia ilości paszy, nawet o 70%, i pogorszenia jej jakości żywieniowej (pod względem wartości pokarmowej oraz walorów smakowych i zdrowotnych).

Jedną z najpopularniejszych metod odnowienia zdegradowanego użytku jest renowacja metodą podsiewu. Stosuje się ją na użytkach zielonych, których darń jest bardzo przerzedzona, bez traw wysokich oraz gdy pewne obszary darni są z różnych powodów silnie zniszczone. W łąkarstwie przez podsiew rozumie się uzupełnienie lub wzbogacenie składu gatunkowego łąk i pastwisk poprzez siew nasion, najczęściej mieszanek traw i roślin motylkowych drobnonasiennych. Korzystnym terminem skutecznego podsiewu może być późne lato (od połowy lipca do połowy sierpnia lub przełomu sierpnia i września). Stara darń powinna w czasie podsiewu być możliwie krótka w celu ograniczenia jej konkurencyjności, ponadto trawy w późniejszym okresie wegetacji rosną znacznie wolniej, co utrudni im konkurowanie z siewkami traw z podsiewu. Ze względu na wszystkie te argumenty termin późnoletni jest szczególnie właściwy, ale powodzenie zabiegu uzależnione jest w dużym stopniu od wystarczającej ilości wilgoci (gwarancją udanego podsiewu jest odpowiednia ilość opadów deszczu, zwłaszcza w okresie wschodów). Ponadto przewagą jesiennego czy późnoletniego siewu traw jest fakt uzyskania wyższego plonu w następnym roku użytkowania. Trawy wysiane w terminie nie późniejszym niż pierwsza dekada września na pewno zdążą się rozwinąć do poziomu pozwalającego na przezimowanie.

Czytaj więcej...

POSPOLITE RDZE ROŚLIN UPRAWNYCH

rdzaartRdze (Puccinia spp.) stanowią najliczniejszą, jednolitą grupę ścisłych pasożytów roślin, obejmujących ponad 4000 gatunków. Grzyby te atakują uprawy sadownicze, warzywnicze i rolnicze.

Charakterystyczną cechą rdzy jest wielopostaciowość (polimorfizm) zarodników powstających w cyklu rozwojowym patogenu (bazydiospory, spermacja, ecjospory, urediniospory, teliospory). Jeśli w rozwoju choroby występują one wszystkie, wówczas mówimy o pełnocykliczności, jeśli tylko część – jest to niepełnocykliczność. Cykl rozwojowy rdzy może przebiegać na jednym żywicielu i wówczas są to rdze jednodomowe lub na 2 żywicielach u rdzy dwudomowych. Bardzo charakterystyczną cechą epidemiologiczną rdzy jest możliwość kiełkowania zarodników bez kropli wody (podobnie jak u mączniaków prawdziwych), podczas gdy zdecydowana większość zarodników grzybów do dalszego rozwoju potrzebuje zwilżenia. Epidemie rdzy mają gwałtowny przebieg i bardzo duży zasięg występowania, bowiem zarodniki letnie (urediniospory) rozsiewają się w olbrzymich ilościach z wiatrem na bardzo duże odległości (setki, a nawet tysiące kilometrów).

Czytaj więcej...

MAŁA RETENCJA - duży problem czy duże korzyści ?

malaretencjaart

W dość powszechnym przekonaniu mała retencja (łac. retentio – powstrzymywanie) to gromadzenie wody w małych zbiornikach lub jej podpiętrzanie w korytach niewielkich rzek i cieków wodnych. W literaturze fachowej mała retencja wodna definiowana jest w różny sposób, zawsze jednak sprowadza się do zmniejszania odpływu wód powierzchniowych w celu ochrony i odbudowy zasobów wodnych.


Według niektórych badaczy mała retencja to wydłużenie czasu i drogi obiegu wody i zanieczyszczeń w zlewni, mające na celu poprawę stosunków wodnych w zlewni, oczyszczenie wód i regulację transportu rumowiska (materiał stały i rozpuszczony transportowany przez rzekę). Ta definicja ujmuje kompleksowo problem ochrony zasobów wodnych w środowisku zarówno pod względem ilościowym, jak i jakościowym. Większość wód z terytorium Polski odprowadzana jest do morza. Sztuczne zbiorniki retencyjne gromadzą zaledwie 6,5% średniego odpływu rocznego (wświętokrzyskim 3,7%). W Europie w kategorii wielkości posiadanych zasobów dyspozycyjnych Polska jest na jednym z ostatnich miejsc. Niekorzystne zmiany klimatyczne, w tym ujawniający się w ostatnich latach coraz bardziej niekorzystny rozkład opadów charakteryzujący się długimi okresami bez opadów i okresem gwałtownych nawałnic deszczu podnosi znaczenie małej retencji.
Do działań związanych z małą retencją wodną zaliczamy głównie:

Czytaj więcej...

RATUNEK DLA GLEB

sad

Według Ustawy o ochronie gruntów ornych i leśnych, degradacja gleby jest to pogorszenie ich właściwości fizycznych, chemicznych i biologicznych oraz spadek ich aktywności biologicznej. Konsekwencją tego zjawiska jest zmniejszenie ilości i jakości plonu uprawianych roślin. Do degradacji gleb w dużej mierze przyczynia się człowiek poprzez niewłaściwą działalność rolniczą. Wartość użytkowa tych gleb maleje wraz ze wzrostem nieumiejętnego ich użytkowania.

Ratunkiem dla gleb zdegradowanych mogą być użyźniacze glebowe. Rosahumus, FITOdoctor, „EM”, UGmax Użyźniacz Glebowy czy „CONDIT” to preparaty polecane i dostępne na naszym rynku.

Czytaj więcej...

ZAKsan 335 200x350

internetowe krajobraz saletrosan 200x350

internetowe krajobraz RSM 200x350

internetowe krajobraz polifoska 200x350

GA Polidap

baner enplus 200x350